W polskich szkołach rośnie odsetek dzieci, które nie radzą sobie z wyzwaniami, jakie stawia szkoła, a odsetek dzieci z dysleksją przekracza średnią europejską. Podczas gdy Komisja Europejska zaleca przygotowanie uczniów do nauki czytania w ramach edukacji przedszkolnej, to w podstawie programowej nie wymaga się nauczania czytania dzieci przedszkolnych, a zapisy podstawy programowej mają przeciwdziałać wymuszaniu przez rodziców nauczania czytania na nauczycielach przedszkolnych. Czytanie wymaga sprawności mózgu na jeszcze wyższym poziomie niż mowa, dlatego konieczne staje się przeznaczenie na kształtowanie tej umiejętności pierwszych sześciu lat życia, kiedy mózg jest najbardziej plastyczny. Tematem publikacji jest wczesnodziecięca nauka czytania dla dzieci najmłodszych. Po raz pierwszy została przedstawiona metoda nauki czytania w języku polskim dla dzieci od urodzenia, która jest dla nich interesująca, a dla rodziców łatwa do zastosowania. Metoda Cudowne Dziecko rozwija wzrok, słuch i mowę dziecka, kształtuje myślenie operacyjne oraz świadomość otaczającego świata. Rozbudza w dzieciach miłość do czytania, pozwala na samodzielne odszyfrowanie kodu liter oraz czytanie i rozpoznawanie znaczenia wyrazów, zdań i tekstów. Nawet dzieciom uczonym sporadycznie daje dobre podstawy do dalszej nauki czytania, gdyż w odpowiedzi na doświadczenia w krytycznym okresie rozwoju dokonuje się rozwój zaangażowanych struktur nerwowych. Po raz pierwszy została zbadana efektywność nauki czytania. Po raz pierwszy metoda nauki czytania została poddana weryfikacji. W tym celu określono różne przejawy zachowania dziecka świadczące o efektywności nauki czytania metodą Cudowne Dziecko. Poznano czynniki sprzyjające nauce czytania i zwiększające jej efektywność oraz określono czynniki utrudniające naukę czytania i zmniejszające efektywność. Badania efektywności metody Cudowne Dziecko trwały 10 lat, a na ich podstawie ustalono, że efektywność metody wynosi ponad 90%, czyli u prawie każdego dziecka rodzice zauważyli spodziewane efekty. Dokonano też konfrontacji teorii dotyczących rozwoju jako wyniku nauczania, teorii dotyczących wczesnodziecięcej edukacji i znaczenia stymulacji mózgu w krytycznym okresie życia dla dalszej edukacji i rozwoju. Nowe koncepcje nauczania zostały zestawione z teorią kulturowo-historyczną Lwa S. Wygotskiego, praktycznymi wnioskami z prac Glenna Domana i Makoto Shichidy. Na tej podstawie skonstruowano teorię dotyczącą wczesnodziecięcej nauki czytania i opracowano metodę nauki czytania dla dzieci od urodzenia do szóstego roku życia. Motywem przewodnim książki jest przekonanie, że wartość człowieka nie leży w wiedzy, ale w miłości do niej i chęci jej pogłębiania.