Powieść uhonorowana Główną Nagrodą w pierwszej edycji konkursu Wydawnictwa Znak, wyróżniona Nagrodą im. Andrzeja Kijowskiego (1999) i wybrana spośród 123 utworów zgłoszonych z całego świata do finałowej siódemki IMPAC Dublin Literary Award (2002). Przełożona dotychczas na 21 języków. Sensacja w Polsce... rzecz znakomicie napisana i zmuszająca do myślenia. Można ją czytać naraz jako thriller, fascynującą historię miłosną, a także jako komiczną powieść polityczną i społeczną satyrę. Spełniając bardzo wysokie standardy artystyczne, daje głęboki wgląd w rozmaite dziedziny i sprawy – od psychologii wieku młodzieńczego po ideologiczną klęskę komunizmu. Stanisław Barańczak (o wydaniu amerykańskim) Ożywcza, nadzwyczaj zajmująca książka... Lubiłby ją sam Stendhal. A gdyby znał polski, mógłby ją też napisać. „The Washington Post” Wspaniałe, rzadkie osiągnięcie... Najlepsze dzieła literackie na ogół opowiadają proste historie; o wprowadzeniu ich do panteonu wielkiej literatury decyduje sposób, w jaki są opowiedziane. „Los Angeles Times” Powieść roku... Błyskotliwie napisana, przemyślnie zbudowana, nieustannie wciągająca, przepojona niezachwianą wiarą w piękno sztuki. „Die Welt” Rzecz olśniewająca pomysłowością, precyzyjna i tak silnie pobudzająca, że zamiast ją omawiać, chce się ją po prostu podziwiać... Madame ma w sobie wszystko: poezję, politykę i miłość. „San Francisco Chronicle” ANTONI LIBERA (ur. 1949) ukończył studia na Uniwersytecie Warszawskim. Od lat zajmuje się twórczością Samuela Becketta, przekładając ją na polski i wystawiając w teatrze w kraju i za granicą.

Historia miłości zdolnego licealisty do wytwornej i tajemniczej nauczycielki języka francuskiego. Chłopak tak długo stara się oczarować kobietę swoją znajomością literatury francuskiej, aż w końcu udaje mu się przełamać opory nauczycielki. Czyta się znakomicie. Powieść uhonorowana Główną Nagrodą w pierwszej edycji konkursu Wydawnictwa Znak, wyróżniona Nagrodą im. Andrzeja Kijowskiego (1999) i wybrana spośród 123 utworów zgłoszonych z całego świata do finałowej siódemki IMPAC Dublin Literary Award (2002). Przełożona dotychczas na 21 języków.

Książka stanowi efekt zbiorowej pracy kilkunastu autorów, w większości pracowników naukowo-dydaktycznych różnych uczelni, ale i praktyków, którzy podjęli namysł nad złożonością zjawiska twórczego wiązania teorii i praktyki pedagogicznej. Z punktu widzenia dydaktycznej idei wzajemnego przenikania się myśli naukowej oraz rozwiązań i wdrożeń praktycznych, wychodząc naprzeciw konieczności współpracy i współdziałania wszystkich podmiotów uczestniczących w organizacji i przebiegu procesu kształcenia (zarówno w warstwie refleksji naukowej, jak i realizacyjnej), podjęcie tej problematyki należy uznać za niezwykle cenne i ze wszech miar uzasadnione. […] Publikacja stanowi wartościowe teoretycznie i uwzględniające realia praktyki edukacyjnej studium monograficzne, które bez zbędnej pretensjonalności, ale w duchu troski o dostrzeganie możliwości i ograniczeń oraz dostarczanie inspiracji na drodze twórczego wiązania teorii i praktyki pedagogicznej ukazuje czytelnikowi bogate spektrum działań służących realizacji tytułowej idei. W tym znaczeniu książka ta łączy zalety interesującej poznawczo publikacji naukowej, jak również nośnika o charakterze aplikacyjnym. […] Publikację tę rekomenduję pedagogom - zarówno teoretykom, jak i praktykom, nauczycielom akademickim, a także studentom pedagogiki, kandydatom do zawodu nauczyciela oraz nauczycielom różnych etapów edukacyjnych. [z recenzji dr hab. Anny Karpińskiej, prof. nadzw. UwB] Dlaczego taki temat książki? Pedagogika jest nauką budującą system teoretycznej wiedzy o wychowaniu, kształceniu i samokształtowaniu człowieka oraz określającą praktyczną użyteczność, aplikacyjność tej wiedzy w praktyce, zatem jest nauką teoretyczno-praktyczną. Dlatego istnieje potrzeba twórczego wiązania teorii praktyki pedagogicznej, które może przynieść obustronne korzyści. Dysponowanie przez praktyków solidnym, aktualnym zapleczem teoretycznym, głębokim namysłem nad działaniem i jego konsekwencjami, posiadanie szerokiego zakresu wiedzy ogólnej jest podstawowym składnikiem poznawczego i praktycznego oglądu rzeczywistości społeczno-pedagogicznej. Natomiast aktywne zaangażowanie intelektualne teoretyków w praktykę pedagogiczną stwarza możliwość formułowania nowych pytań badawczych, odkrywania nowych kategorii językowych, redefinicji zjawisk pedagogicznych, weryfikowania w praktyce treści istniejących koncepcji (konstruktów) teoretycznych, co ma miejsce przede wszystkim w dydaktyce ogólnej. Praca stanowi próbę uwolnienia się od tego stereotypu i otwarcia się na twórcze, wspólnotowe perspektywy poznawcze i praktyczne. Wspólnym celem redaktorek pracy i autorów tekstów było: ukazanie możliwości twórczego wiązania teorii i praktyki pedagogicznej; określenie wyzwań, barier, ograniczeń, które trzeba pokonać, aby to wiązanie przynosiło pożądane rezultaty; dostarczenie inspiracji/przykładów dobrych praktyk. Tak sformułowane cele pracy wyznaczyły jej strukturę, na którą składają się trzy części.