Stres wpisany jest nie tylko w życie ludzi dorosłych, ale także często przepełnia dzieciństwo, które powinno kojarzyć się z radosnymi przeżyciami i doznaniami, z okresem bezpiecznym, beztroskim, wypełnionym miłością, opieką najbliższych, zabawami z rodzicami i rówieśnikami. Ponowoczesność jako nowe zjawisko XXI wieku w samej swej istocie wprowadza w nasze życie stres, bowiem znamionuje je kategoria różnicy, wielość dyskursów, występowanie zróżnicowanych paradygmatów odmiennie definiujących świat. Pluralizm i wielowymiarowość społeczno-kulturowej rzeczywistości powoduje wielopostaciowość dzieciństwa, jego kontrastowe – społeczne, środowiskowe, kulturowe – zróżnicowanie mogące stanowić źródło wielu dziecięcych stresów. W monografii Autorka podejmuje próbę dokonania charakterystyki stresu dziecięcego; ukazania, na ile dziecięcy „świat” ma wymiar stresowy, jak on przedstawia się w relacjach dzieci kończących edukację wczesnoszkolną oraz w perspektywie matek badanych uczniów i nauczycieli edukacji wczesnoszkolnej. Praca składa się z czterech rozdziałów. W pierwszym omówiono wybrane aspekty problematyki stresu, w drugim ukazano emocjonalne ujęcie sytuacji stresowych, trzeci stanowi prezentację środowiskowych stresorów okresu dzieciństwa, natomiast czwarty ma wymiar metodologiczno-empiryczny, przedstawiający wyniki badań własnych i ich analizy. W warstwie empirycznej skupiono się na eksplikacji właściwości stresu dziecięcego, aktywności dzieci w sytuacjach stresowych, podjęto również problem wspierania dzieci w sytuacjach stresowych. W prezentowanej monografii nakreślony „obraz” stresu dziecięcego pokazuje m.in., iż przenika on życie dzieci, towarzyszy ich codziennym sytuacjom w różnych obszarach egzystencji. Intensywność przeżywania sytuacji stresowych przez dzieci świadczy, iż są to niezmiernie trudne dla nich sytuacje, a przyczyny je wyzwalające bardzo dla nich ważne